To read an English version of this article click here.

ਕੈਨੇਡੀਆ ਸ਼ਹਿਰਾਂ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਗ੍ਰੇਟਰ ਟੋਰਾਂਟੋ ਏਰੀਆ (GTA) ਵਿੱਚ ਘਰਾਂ ਦੀ ਘਾਟ ਪਿਛਲੇ ਕਈ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਚਿੰਤਾ ਦਾ ਵਿਸ਼ਾ ਬਣੀ ਹੋਈ ਹੈ। ਕਿਰਾਏ ਇਸ ਹੱਦ ਤੱਕ ਵੱਧ ਚੁੱਕੇ ਹਨ ਕਿ ਵਧੇਰੇ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਉਹ ਅਫ਼ੋਰਡ ਕਰਨਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਲੋਕ ਇਸ ਸਮੱਸਿਆ ਦੀ ਜੜ੍ਹ ਤੱਕ ਜਾਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਕਈ ਵਾਰੀ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਦੋਸ਼ੀ ਠਹਿਰਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਹ ਸੱਚ ਹੈ ਕਿ ਕਈ ਓਨਟਾਰਿਓ ਕਾਲਜਾਂ ਨੇ ਸਰਕਾਰੀ ਫੰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਕਟੌਤੀ ਦੇ ਮੱਦੇਨਜ਼ਰ ਆਪਣੇ ਵਿੱਤੀ ਘਾਟ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਲਈ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਦਾ ਰੁਖ ਕੀਤਾ, ਪਰ ਇਹ ਵੀ ਸਮਝਣ ਯੋਗ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਆਮ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਅਮੀਰ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ।

ਅਕਸਰ ਇਹ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਦੱਖਣੀ ਏਸ਼ੀਆ ਤੋਂ ਆਉਂਦੇ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਦੀ ਪੂੰਜੀ ਜੋਖਮ ‘ਚ ਪਾ ਕੇ, ਘਰ ਜਾਂ ਜ਼ਮੀਨ ਗਿਰਵੀ ਰੱਖ ਕੇ ਜਾਂ ਕਰਜ਼ਾ ਲੈ ਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇੱਥੇ ਭੇਜਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਵੱਡੇ ਇਕੱਲੇ ਘਰ ਕਿਰਾਏ ‘ਤੇ ਲੈਣ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਆਮ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਛੋਟੀਆਂ ਜਿਹੀਆਂ ਜਗ੍ਹਾਂ ‘ਚ ਕਈ ਲੋਕ ਮਿਲ ਕੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ—ਇੱਕ ਹੀ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਕਈ ਵਿਦਿਆਰਥੀ।

ਜੇ ਅਸੀਂ ਮੰਨ ਵੀ ਲੈਈਏ ਕਿ ਇਹ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਥੋੜ੍ਹਾ ਜਿਹਾ ਅਸਰ ਰੇਂਟਲ ਯੂਨਿਟਾਂ ਦੀ ਉਪਲੱਬਧਤਾ ਤੇ ਕਿਰਾਏਆਂ ਉੱਤੇ ਪਾ ਰਹੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਵੀ ਇਹ ਸੱਚ ਹੈ ਕਿ ਉੱਤਰੀ ਅਮਰੀਕੀ ਸ਼ਹਿਰਾਂ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਰਿਚਮੰਡ ਹਿੱਲ, ਵਿੱਚ ਘਰਾਂ ਦੀ ਸਮੱਸਿਆ ਕਾਫੀ ਡੂੰਘੀ ਤੇ ਪੁਰਾਣੀ ਹੈ।

ਪਿਛਲੇ 60-70 ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਅਸੀਂ ਇਕ ਐਸਾ ਵਿਕਾਸ ਮਾਡਲ ਅਪਣਾਇਆ ਹੋਇਆ ਹੈ ਜੋ ਜ਼ਮੀਨ ਦੀ ਬਰਬਾਦੀ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਮਿਊਂਸਪੈਲਟੀਜ਼ ਨੂੰ ਆਰਥਿਕ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਕਮਜ਼ੋਰ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਵਧੇਰੇ ਘਰ ਬਣਾਉਣਾ ਔਖਾ ਬਣਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਤਰਕਾਂ ਦੇ ਰਾਹੀਂ ਘਰਾਂ ਦੀ ਘਾਟ ਅਤੇ ਕੀਮਤਾਂ ਵਿੱਚ ਵਾਧਾ ਹੁੰਦਾ ਗਿਆ। ਇਹ ਸਾਰੀਆਂ ਜਟਿਲ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਹੱਥੀਂ ਬਣਾਈਆਂ ਹਨ, ਪਰ ਦੋਸ਼ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੌਜਵਾਨ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਦਿੱਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ਜੋ ਸਿਰਫ਼ ਆਪਣਾ ਭਵਿੱਖ ਬਣਾਉਣ ਆਏ ਹਨ।

ਅਸੀਂ ਜਦ ਤੱਕ ਜ਼ਮੀਨ ਦੀ ਯੋਜਨਾਬੰਦੀ, ਜ਼ੋਨਿੰਗ ਨੀਤੀਆਂ ਅਤੇ ਵਿਕਾਸ ਮਾਡਲਾਂ ਨੂੰ ਬਦਲਣ ਲਈ ਗੰਭੀਰਤਾ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਸੋਚਦੇ, ਤਦ ਤੱਕ ਇਹ ਘਰਾਂ ਦੀ ਘਾਟ ਜਾਰੀ ਰਹੇਗੀ। ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਦੋਸ਼ੀ ਠਹਿਰਾਉਣਾ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਗਲਤ ਹੈ, ਸਗੋਂ ਇਹ ਅਸਲੀ ਸਮੱਸਿਆ ਤੋਂ ਧਿਆਨ ਹਟਾਉਂਦੀ ਚਾਲ ਹੈ।

ਅਸਲ ਚੁਣੌਤੀ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਪਿਛਲੇ ਕਈ ਦਹਾਕਿਆਂ ਦੌਰਾਨ ਕੀਤੇ ਗਲਤ ਫ਼ੈਸਲਿਆਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰੀਏ, ਨਾ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਇਲਜ਼ਾਮੀ ਬਣਾਈਏ ਜੋ ਇਸ ਸਿਸਟਮ ਦੇ ਕਾਰਨ ਆਪ ਹੀ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ‘ਚ ਹਨ। ਹਮੇਸ਼ਾ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਹੱਲ ਵੀ ਲੰਬੀ ਸੋਚ ਅਤੇ ਨਵੇਂ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟਿਕੋਣ ਨਾਲ ਹੀ ਆ ਸਕਦਾ ਹੈ।